خاصیت توکسین بایندری عصاره مخمر

مایکوتوکسین‌ها متابولیت‌های ثانویه‌ی حاصل از قارچ‌ها و کپک‌هایی از جنس آسپرژیلوس، فوزاریوم و پنسیلیوم هستند که می‌توانند محصولات غذایی را در مراحل مختلف تولید، برداشت و حمل و نقل آلوده کنند. تعداد بی‌شماری از مایکوتوکسین‌ها شناخه شده‌اند که توانایی آلوده ساختن مواد غذایی را دارند. مایکوتوکسین‌هایی که در غذای دام و طیور وجود دارند شامل آفلاتوکسین‌ها (AB)، تروتوکسین‌ها (2T و DON)، اُﮐﺮاﺗﻮﮐﺴـﯿﻦها (OTA)، فومونیسین‌ها (FUN) و زیرالنون (ZEN) هستند که اثرات سوء مختلفی بر سلامت و عملکرد حیوانات می‌گذارند. این ترکیبات سبب بروز بیماری، کاهش مصرف خوراک،کاهش تولید شیر، افزایش تولید رادیکال‌های آزاد و مرگ و میر حیوانات می‌شوند. همچنین این توکسین‌ها در انسان باعث سرطان، آسیب‌های کبدی، کلیوی و مغزی می‌گردند. بهترین راه جلوگیری از این اثرات سوء پیشگری و جلوگیری از جذب این توکسین‌ها می‌باشد. توکسین بایندرها موادی هستند که با هدف ممانعت از انتقال توکسین‌ها به بدن از طریق محصولات دام و طیور و آبزیان در جیره‌ی غذایی این حیوانات قرار داده می‌شوند. روش‌های ایمن و سازگار با محیط زیست برای کاهش قرار گرفتن حیوانات در معرض مایکوتوکسین‌ها در زنجیره خوراک در حال توسعه می‌باشد. یکی از این ترکیبات عصاره مخمر و دیواره آن می‌باشد که به عنوان یک توکسین بایندر طبیعی بدون کاهش جذب مواد مغذی جیره و ریز مغذی‌ها سبب حذف توکسین‌ها از بدن حیوان می-شود. دو ترکیب مهم در ساختار دیواره که نقش توکسین بایندری عصاره مخمر را سبب می‌شوند β-گلوکان و مانان هستند. این ترکیبات از پلی ساکاریدهای دیواره مخمر می باشند. ساختار مانان مشابه ساختار محل اتصال ترکیبات پاتوژن بر روی دیواره روده می باشد. بنابراین با اتصال به این ترکیبات مانع اتصال آن ها به دیواره روده جاندار می شود. از آنجا که آنزیم های گوارشی توانایی هضم مانان را ندارند کمپلکس مانان-پاتوژن از بدن حذف می گردد. ساختاره دیواره مخمر به نحوی است که جایگاه مناسبی را برای اتصال مایکوتوکسین ها (آفلاتوکسین A) فراهم می آورد. برهم کنش های بین مولکولی از قبیل باندهای هیدروژنی و نیروهای واندروال منجر به تشکیل کمپلکس پلی ساکارید – توکسین شده که مانع از جذب مایکوتوکسین می شود. بتاگلوکان با اتصال به رسپتورهای سطحی سلول های ایمنی منجر به فعال شدن سیگنال های ایمنی و در نتیجه سبب تهییج پاسخ ایمنی اختصاصی و غیر اختصاصی می شود.

در آزمایشی جذب چند نوع آفلاتوکسین توسط تالی زایم در مقایسه با توکسین بایندرهای تجاری موجود مورد بررسی قرار گرفت و نتایج به صورت زیر مشاهده گردید: