بلاد آگار محیط کشت عمومی است که به منظور تکثیر و جدا سازی باکتری های بیماری زا به خصوص باکتری هایی که برای رشد به مواد مغذی نیاز دارند، به کار می رود. به علاوه در این محیط وجود همولیزین در باکتری ها را نیز می توان بررسی کرد.

پس از اتوکلاو محیط پایه، هنگامی که درجه آن تا حدود ۵۰ درجه سانتیگراد رسید، خون دفیبرینه گوسفندی را به نسبت ۵ تا ۷ درصد به آن اضافه نموده و با رعایت شرایط استریل در پلیت های استریل می ریزیم. اغلب نمونه های رسیده به آزمایشگاه میكروب شناسی بر روی محیط آگار خون دار كشت داده می‌شوند، چون این محیط از رشد بیشتر باكتری های سخت رشد حمایت كرده و میكروب شناسان بر اساس مورفولوژی كلنی بر روی آگار خون دار تصمیم گیری  می نمایند.

این محیط از یك محیط پایه مانند تریپتون كه منشاء پروتئینی دارد، كلرید سدیم آگار و 5 درصد خون تشكیل شده است. برخی باكتری ها آنزیم های خارج سلولی تولید كرده كه بر روی گلبول‌های قرمز عمل كرده و آنها راكاملاً لیز می‌كنند (همولیزبتا) یا یك تغییر سبز رنگ در اطراف كلنی ایجاد می‌كند (همولیز ناقص یا آلفا) در صورتی كه برخی از باكتری ها تغییری ایجاد نمی‌كنند (همولیزگاما) تولید همولیزین بوسیله باكتری به بسیاری از فاكتورهای محیطی مانندpH، اكسیژن و دما بستگی دارد.

تولید همولیزین های حساس به اكسیژن در برخی از ارگانیسم ها بدین وسیله تشدید می‌گردد. به روش دیگر، می‌توان پلیت‌ها را جهت مشاهده واكنش همولیزین حساس به اكسیژن به طریق بی هوازی نیز انكوبه نمود.