استاف آرئوس ها باکتری هایی هستند کروی یا بیضی شکل به قطر 8/0 تا 1 میکرومتر که مانند خوشه انگور پهلوی یکدیگر قرار می گیرند. این خوشه ها در محیط کشت جامد بزرگ تر و در محیط مایع کوچکترند و اغلب زنجیر کوتاه و دوتایی تشکیل می دهند. در چرک تک تک، دو به دو، چهار به چهار و گاهی مانند خوشه های کوچک پهلوی یکدیگر قرار می گیرند. این باکتری ها بدون اسپور و بی حرکت می باشند. بعضی از آن ها کپسول یا لعاب خارج سلولی دارند که دارای بیماری زایی بیشتری می باشند. استافیلوکوک طلایی گرم مثبت است ولی باکتری های پیر و فاگوسیته شده گرم منفی می گردند. برای اولین بار رابرت کخ در سال 1878 استافیلوکوک را از چرک بیماران به دست آورد. و پس از دو سال پاستور آن را در محیط مایع کشت داد. این باکتری به طور وسیعی در طبیعت پراکنده می باشند. در چرک بیماران، روی پوست و مخاط اشخاص سالم، آب، هوا، زمین، گرد و خاک، ظروف و وسایل معمولی و شیر گاو وجود دارد. این باکتری ها هوازی و بی هوازی اختیاری می باشند ولی در شرایط هوازی بهتر رشد می کنند. روی تمام محیط های معمولی بین 5/6 تا 45 درجه سانتی گراد و pH 4-9 رشد می کنند ولی رشد آن ها در 30 تا 37 درجه و   7 تا 5/7 pH بهتر می باشد. در روی ژلوز ساده پس از 24 ساعت کلنی های گرد، محدب، صاف با حدود مشخص به قطر 1 تا 4 میلی متر ظاهر می شود که دارای پیگمان طلایی است. استافیلوکوک ها انرژی را هم از طریق اکسیداسیون و هم از راه تخمیر به دست می آورند. تجزیه گلوکز تحت شرایط مناسب، راه غیر هوازی(گلیکولیز) یا هوازی را طی می نماید. مقاومت این باکتری نسبت به عوامل فیزیکی و شیمیایی و مواد ضدعفونی کننده از تمام باکتری های بدون اسپور زیادتر است.  به نظر می رسد که اکثراً مقاومت به آنتی بیوتیک ها در استافیلوکوک های طلایی و انتروباکتریاسه توسط پلاسمید انجام می گیرد.