در سال 1916 محیط کشت EMB آگار (HHT) توسط Holt-Harris و Teague برای جداسازی باسیل های روده ای معرفی شد. محیط EMB یک محیط کشت انتخابی- افتراقی برای جداسازی کلی فرم ها و کلی فرم های مدفوعی بر اساس ایزو 20115 می باشد. ائوزین متیلن بلو آگار حاوی پپتون، لاکتوز، ساکارز و رنگ ائوزین Y و متیلن بلو است. رنگ های موجود در این محیط کشت باکتریایی مانع از رشد باکتری های گرم مثبت شده همچنین به عنوان شاخص های افتراقی برای محصولات تخمیری استفاده می شود و در شرایط اسیدی رنگ سبز متالیک را ایجاد می کند. این جلای سبز فلزی به عنوان شاخص تخمیر ساکارز و لاکتوز توسط کلی فرم های مدفوعی می باشد رشد کلنی های صورتی بر روی این محیط کشت به دلیل تخمیر لاکتوز موجود در محیط توسط ارگانیسم مورد نظر می باشد در حالی که رشد کلنی های بی رنگ نشان دهنده عدم تخمیر لاکتوز می باشد.. انجمن بهداشت عمومی آمریکا توصیه می کند که از محیط EMB در آزمایشات میکروبیولوژیکی آب آشامیدنی، فاضلاب، محصولات لبنی و غذاها استفاده شود این محیط کشت برای باکتری E.coli به دلیل ایجاد جلای سبز فلزی، کاملا اختصاصی است. محیط کشت باکتریایی ائوزین متیلن بلو که موارد استفاده گوناگونی دارد و برای تمایز E.Coli و Enterobacter aerogenes توسعه یافته است, در شناسایی سریع Candida albicans بسیار مؤثر عمل می کند و ارائه دهنده رابطه مستقیم آزمون Coagulase برای Staphylococci می باشد. گونه های غیر تخمیر کننده لاکتوز همچون سالمونلا و شیگلا هم قادر به رشد بر روی EMB آگار هستند که کلنی هایی بی رنگ و شفاف از مشخصه آن ها می باشد. علاوه بر این برخی از سویه های سالمونلا و شيگلا ممکن است در EMB Agar رشد نکنند. کلنی های ایجاد شده توسط رشد انتروباکتر آئروژنز بر روی این محیط، با مرکز قهوه ای قابل مشاهده می باشد.