محیط کشت Bile Esculine Agar باید در دمای 10-30 درجه سانتی گراد نگهداری شود و قبل از رسیدن تاریخ انقضا ثبت شده بر روی برچسب استفاده کنید و محیط تهیه شده را در دمای 2 تا 8 درجه سانتی گراد ذخیره کنید. محیط کشت Bile Esculine Agar برای جداسازی و شناسایی استرپتوکوک های گروه D (انتروکوک ها) مورد استفاده قرار می گیرد. هیدرولیز اسکولین برای اولین بار توسط Rochaix در سال 1924 توصیف شد. سوان اولین استفاده از Bile Esculine Agar را در سال 1954 معرفی کرد. در سال 1970، فاکلم و مودی تصمیم گرفتند که از محیط کشت Bile Esculine Agar به عنوان روش مطمئن برای شناسایی استرپتوکوک گروه D از استرپتوکوک های غیر گروهی D استفاده کنند. برای جداسازی گونه های انتروباکتر، کلبسیلا و اشریشیا کلی در خانواده انتروباکتریاسه نیز از این محیط استفاده می شود. هنگام استفاده از محیط کشت بایل اسکولین آگار در آزمایش بیوشیمیایی استرپتوکوک گروه D، آن ها دریافتند که تمام استرپتوکوک گروه D این محیط را سیاه می کند. این محیط که جامد است در لوله به صورت شیب دار و یا داخل پلیت ریخته می شود. این محیط حاوی اسکولین، فریک سیترات برای تهیه یون های فریک و اکسیبل برای مهار رشد دیگر باکتری های گرم مثبت و سویه های دیگر استرپتوکوک ها غیر از گروه D است. اسکولین توسط استرپتوکوک گروه D هیدرولیز شده است تا دکستروز و اسکولتین را تشکیل دهد. این ترکیب با یون های فریک موجود در محیط واکنش داده می شود و محیط را از رنگ اصلی آن به رنگ قهوه ای تیره تا سیاه می چرخاند. بنابراین تحمل به وجود صفرا و هیدرولیز اسکولین وسیله ای برای شناسایی استرپتوکوک های گروه D را فراهم می کند. مقدار کمتر از 4 درصد اکسیبل در این محیط باعث رشد دیگر استرپتوکوک ها و ایجاد خطا می شود.