شیگلا فلکسنری مربوط به زیر گروه B، دارای 8 سرواریان می باشد. این گروه مانیتول را تخمیر می کند. شیگلا ها دسته ای از انتروباکتریاسه می باشند که در انسان اسهال خونی همراه با دل درد ایجاد می کنند. این باکتری ها به اشرشیا بسیار نزدیک بوده و ارتباط DNA آن ها با اشرشیاکلی در حدود 70 تا 100 درصد است و دارای خصوصیات زیر می باشند، عاری از تار لرزان بوده و بی حرکتند، اسپور ندارند، گلوکز را تخمیر می کنند ولی گاز به وجود نمی آورند. لاکتوز را تخمیر نمی نمایند. در محیط سیمون سیترات رشد نمی کنند. باکتری در مدفوع مبتلایان به اسهال خونی باسیلر، ناقلین ژرم و همچنین در روده پریمات ها و به ندرت سگ وجود دارد. آنها باسیل هایی گرم منفی هستند که دو طرف آن ها موازی و دوسرشان گرد است. بی حرکت و فاقد اسپور و کپسول می باشند. در کشت تازه اشکال کوتاه تر مشاهده می شود. هوازی و بی هوازی اختیاری هستند، کمواورگانوتروف بوده و دارای متابولیسم تنفسی و تخمیری می باشند. تمام شیگلا ها دارای آنتی ژن سوماتیک از جنس لیپو پلی‌ساکارید می باشند. این باکتری آبگوشت را به طور یکنواخت کدر می نماید و رسوب مختصری هم در ته لوله ایجاد می کنند که با تکان دادن حل می شود. در محیط های افتراقی مانند اندو، مکانکی و دزوکسی کلات به علت عدم تخمیر لاکتوز مانند سالمونلا و بر خلاف کلی فرم ها پرگنه های بی رنگ ایجاد می کنند. شیگلا نسبت به سالمونلا و سایر باسیل های انتریک مقاومت کمتری نسبت به عوامل فیزیکی و شیمیایی دارد. سموم تولید شده توسط آن ها اندوتوکسین و اگزوتوکسین می باشد. شیگلا ها از راه روده و مدفوع دفع شده و از راه دهان وارد دستگاه گوارش می گردند. بیماری زایی شیگلا به سه فاکتور مهم بستگی دارد. 1- اندوتوکسین، 2- قدرت تهاجم، 3- اگزوتوکسین. پس از بهبودی در سرم اکثر افراد، آنتی بادی بر علیه شیگلا یافت می گردد، ولی وجود آنتی بادی در جریان خون که از نوع IgM می باشد مانع عفونت مجدد نمی گردد.
Shigella flexneri PTCC 1234