سابرو دکستروز آگار یک محیط کشت انتخابی است که برای جداسازی درماتوفیت ها، قارچ ها، مخمر ها و باکتری های فیلامنتوس مانند نوکاردیا به کار برده می شود. pH اسیدی این محیط (حدود 5) از رشد باکتری ها جلوگیری می کند و امکان رشد مخمر ها و قارچ های رشته ای را فراهم می کند. همچنین عوامل آنتی بیوتیکی می تواند به عنوان تقویت تاثیرات آنتی باکتریایی اضافه شود. این محیط کشت همچنین برای تشخیص قارچ ها و مخمرها در غذا ها و مواد آرایشی بهداشتی استفاده می شود. آنتی بیوتیک هایی مانند کلرآمفنیکل، جنتامایسین، سیکلوهگزامید، پنی سیلین، استرپتومایسین، تتراسایکلین و نئومایسین می توانند به عنوان عوامل انتخابی برای جلوگیری از رشد باکتری ها اضافه شوند درحالی که جداسازی موفق قارچ ها و مخمرها را فراهم می کند. دکستروز، کربوهیدرات قابل تخمیر می باشد که به عنوان منبع کربن و انرژی به کار می رود. همچنین آگار یک عامل جامد کننده است. آنتی بیوتیک کلرآمفنیکل و یا تتراسایکلین به عنوان آنتی بیوتیک وسیع الطیف برای جلوگیری از رشد وسیع باکتری های گرم مثبت و گرم منفی استفاده می شود. همچنین جنتامایسین برای جلوگیری از رشد باکتری های گرم منفی به کار برده می شود. همچنین ترکیبات پپتون نیتروژن، مواد معدنی و اسید های آمینه لازم برای رشد مخمر ها و قارچ ها فراهم می کند، بنابراین SDA شامل هضم آنزیمی کازئین و بافت های حیوانی می باشد که منبع نیتروژن را از اسید های آمینه را برای رشد قارچ و مخمر فراهم می کند. برای فراهم کردن یک محیط کشت انتخابی به ازای هر لیتر 4/0 گرم سیکلوهگزامید، 20 واحد پنی سیلین و 40 میلی گرم استرپتومایسین استفاده می شود. برای بدست آوردن سابرود دکستروز خیلی غنی می توان آن را در یک لیتر هارت اینفیوژن حل کرد. رشد کلنی های سفید ممکن است به علت وجود کاندیدا آلبیکنس باشد. رنگ کلنی های مخمری در این محیط سفید تا کرمی و کلنی های قارچ پرزی شکل و به رنگ های مختلف می باشد.