پروتئوس ها قادر به تخمیر لاکتوز نیستند و به علت توانایی حرکت و تولید گاز از تخمیر قند ها، به سالمونلا شباهت دارند ولی بر خلاف سالمونلا قادر به تجزیه اوره می باشند. این باکتری ها به علت داشتن تاژک‌های پری تریش، حرکت فعالی دارند. یکی از خصوصیات بارز پروتئوس ها، حرکت سوارمینگ بر روی محیط کشت جامد می باشد. هنگامی که یک سویه از پروتئوس را در دو نقطه روی یک پلیت کشت دهند، باکتری ها رشد به هم آمیخته ای دارند. در صورتی که وقتی دو سویه از یک گونه از پروتئوس را در سطح یک پلیت کشت دهند، انتشار پروتئوس به هم آمیخته نبوده و فضای باریکی که به آسانی با چشم قابل مشاهده است دو پروتئوس را از هم جدا می کند. بروز این پدیده را داینز می نامند که برای شناسایی سویه های مشابه و غیر مشابه در بررسی های اپیدیومیولوژی به کار می رود.  پروتئوس میرابیلیس نوعی باسیل گرم منفی، هوازی و بی هوازی اختیاری و دارای فلاژل می باشد. این باکتری عامل عفونت های دستگاه ادراری در افرادی است که دارای کاتترهای طولانی مدت و یا دستگاه های ادراری پیچیده هستند(به عنوان مثال، به علت آسیب نخاعی یا غیر طبیعی آناتومی). عفونت ممکن است منجر به پیلونفریت حاد، تب، باکتریمی، تشکیل سنگ کلیه و مثانه یا انسداد کاتترهای ادراری شود. پروتئوس میرابیلیس عامل بیش از 90 درصد عفونت های پروتئوسی در انسان می باشد از این رو، این میکروارگانیسم یکی از مهم ترین عوامل بیماری زا در انسان می باشد.